एकादेशमा कुनै समय को कुरा हो राजा र रानीको घरमा छोरी जन्मिइन् । छोरी असाध्यै सुन्दर थिइन् र उनको कपाल सुनाैलो रंगको थियो। राजा र रानी आफ्ना छोरीको सुनको कपाल देखेर पागल भए, र सुनको कपाल खस्ने हराउने डरले, प्रत्येक रात तिनीहरूले प्रत्येक कपाल गणना गर्थे। डरले कपाल बाँध्न समेत निषेध गरेका थिए । केटी व्यवहारिक रुपमा घर नजरबन्दमा थिइन्।एक दिन आमाको विरोधका बाबजुद केटी चुपचाप नुहाउन खोलामा गइन्। दुर्भाग्यवश उनको नुहाउने क्रममा कपाल भाँचियो र खोलाबाट तल झर्यो। राजा र रानी निकै रिसाए र घोषणा गरे कि जसले हराएको कपाल फेला पार्छ, उसले राजकुमारीलाई विवाह गर्न पाउनेछ।एक दिन उनको आफ्नै दाइले हराएको कपाल फेला पार्न सफल भए र राजाकहाँ ल्याए। राजा आफ्नी छोरीको बिहे आफनो छोरासँग कसरी गर्ने भनेर सोच्दै थिएँ? त्यसैले उनले आफ्नो मन्त्रीसँग सल्लाह गरे। लामो छलफल पछि मन्त्रीले राजालाई आफ्नो वचन राख्न सल्लाह दिए, किनकी यदि उहाँ आफ्नो वचनमा फर्कनु भयो भने, उहाँका प्रजाको उहाँमाथि विश्वास गुम्नेछ। अब एउटै उपाय भनेको आफ्नो वचनमा रहनु र आफ्नी छोरीको छोरासँग विवाह गर्नु थियो।। जब राजकुमारीले आफ्नो दाईसँग विवाह गर्न लागेको थाहा पाइन उनी दरबारबाट भागेर जङ्गलमा पुगिन् र सबैभन्दा अग्लो रुखको टुप्पोमा चढिन्। उनलाई खोज्न राजाले आफ्नो खोजी दल जंगलमा पठाए। तिनीहरूले उनलाई भूमिकाे सबै भन्दा अग्लो रुखको अग्लो हाँगामा बसेको भेट्टाए। तिनीहरूले उनलाई तल आउन बिन्ती गरे। तर उनले तल आउन मानिनन्। ‌। उनले यो विवाहले परिवारमा विपत्ति ल्याउने बताइन् । र उनले हाँगाहरुबाट रुखको घर बनाएर रुखमा बस्न जारी राखिन।समय बित्दै जाँदा उनका बुढा आमाबुवाको मृत्यु भयो । अन्तत उनको दाई आफ्नो सुन्दर बहिनीको खोजीमा निस्किए र आफ्नो सुन्दर बहिनी बसेको रुखमा पुगे। उनलाई तल आउन भन्नुको सट्टा उनलाई भेट्न आउन सक्छु कि भनेर सोध्यो । उनी सहमत भइन् र आफ्नो दाइले कपालमा समातेर माथि चढ्न सकून् भनेर रुखको माथिबाट आफ्नो लामो सुनाैलो कपालहरु तल झारिन । रुखको घरतिर उकालो चढ्दै जाँदा उनलाई भोक लाग्न थाल्यो । उसले आफ्नी बहिनीलाई केही खानेकुरा दिन भन्यो । केटीले तुरुन्तै चामल र सिमी तयार गरिन् तर भुइँमा कुनै दाना नछोड्न चेतावनी दिइन्।तर उनको दाइले केही दाना भुइँमा खसाले । खसेको अन्नबाट चमत्कारपुर्ण रुपमा रुखहरू र गाईवस्तुका बथानहरु उम्रे। केही दिनपछि केटी र उनको दाई रुखबाट आर्लिएर जङ्गलमा घर बनाउने निधो गरे र उनीहरू आफ्ना गतिविधिलाई स्पष्ट चेली माइतीको रुपमा राखे। बहिनले खाना पकाउन र सरसफाइ गरी घरको काम गर्दथिन् जबकि दाइले गाइवस्तु चराउन र खाना पकाउन दाउरा काट्ने काम गर्थे । केटी कहिल्यै घरबाट बाहिर निस्किनन र शरीर कालो कपडाले छोपेर आफ्नो सुन्दर अनुहार लुकाइन्।तर उनको दाइले गाईवस्तु चरिरहेको बेला भेटेका सबैलाई उनको सुन्दरताको घमण्ड गरिरहे । जङ्गलमा बस्ने सुनाैलो कपाल भएकी सुन्दर युवतीको खबर टाढा टाढासम्म फैलियो।उनको नाम पनि जङ्गलमा बस्ने सुनकेसरी भनेर फैलियो। छिमेकी राजाले खबर सुने र उनको खोजिमा आए ।अन्तत राजाले उनलाई जङ्गलमा भेट्टायो, जब ऊ नदिमा नुहाइरहेकी थिई, र उसको वास्तविक साैन्दर्य र चम्किलो सुनाैलो कपाललाई देख्यो। उसले तुरुन्तै विवाह गर्न आग्रह गरे र उनले उनको प्रस्ताव स्वीकार गरिन् ।सुनाैलो कपाल भएको केटी जङ्गल छोडेर राजाको दरबारमा बस्न गइन्। त्यसपछि उनले आफ्नो दाइलाई पनि आफ्नो नयाँ दरबारमा सँगै लिएर गए ।त्यसपछि उनी सुनकेसरी रानिको नामले प्रख्यात भइन्।